Herdenkingsdienst
Zaterdag 18 februari 2006, de dag van de uitvaart. Van 11.00 – 12.00 uur was er gelegenheid om afscheid te nemen en samen te zijn met Rhonda. Ze werd omringd met vuurrode en champagne/witte rozen én zonnebloemen precies zoals ze had gewenst. Maar daarnaast een zee van andere mooie bloemen, bloemstukken en kaarten.Om 12.00 uur volgde de plechtigheid:
- Muziek: Laat me gaan (Marco Borsato)
- Woord van welkom door Mevrouw Kleingeld (Uitvaartcentrum Goetzee)
- Woord van Eline:
Lieve Rhonda,
Je was een hele lieve nicht En nog steeds ben je dat Steeds zag ik jouw lachende gezicht Als ik ergens mee in zat.> Wij zullen je nooit vergeten Wie je was, wat je deed Dat je ’s morgens niks kon eten Omdat je ’s avonds alles deed Het is heel moeilijk voor te stellen Dat je er nu niet meer bent Dat ik niet meer naar je kan bellen Of een e-mail naar je zend Je blijft altijd bij diegenen die van je houden Voor mij klop je morgen aan de deur De deur van mijn hartxxx Eline
- Woord van Hannie:
- Muziek: Lentesneeuw (Marco Borsato)
- Woord van Tiny:
Groot was de schrik afgelopen dinsdag toen we hoorden hoe het leven van Rhonda ondragelijk was geworden en daarom had besloten het te beëindigen. Haar ogen spraken verdriet maar ondanks dat bleef zehaar weg zoeken in de hoop toch haar geluk te vinden, maar vond het ondanks dat in haar leven bijna niet, Melanie kwam een jaar geleden in haar leven. Ze deelden van begin af aan lief en leed en er was direct vertrouwen. Door de lange wandelingen dagelijks in het bos met de honden, werd dit alleen maar groter. Er ontstond een hechte vriendschap Ondanks haar eigen verdriet was ze wel in staat het geluk voor anderen te vinden. Ze bracht Melanie en Yuri bij elkaar en kon daar ook van genieten. Met z’n drieën hebben ze lange gesprekken gehad maar helaas, dit heeft haar er niet van kunnen weerhouden deze stap te zetten. Rhonda was moe gestreden, uitgeput en dat maakte dat ze geen andere keus meer zag. Rhonda, de spontane, eerlijke vrouw die wij hebben leren kennen kwijnde weg. Niets in het heden kon de pijn van het verleden nog verzachten. De emoties die wij momenteel voelen maken niet het verschil. Wij respecteren haar pijnlijke besluit. Ze zal altijd in onze harten en gedachten blijven zoals we haar hebben leren kennen en hopen dat ze nu de door haar zo gezochte rust heeft gevonden. Lieve Rhonda, we blijven van je houden en je zult altijd in onze gedachten blijven. Rust zacht
Melanie, Yuri, Tiny, Raymond.
- Woord van Kim:
Lieve Rhonda, Hoewel ik wist dat je niet lekker in je vel zat, kwam het bericht toch onverwacht. Het is nog steeds onwerkelijk dat je er niet meer bent. Om eerlijk te zijn wil ik het ook niet geloven, omdat ik niet goed weet hoe ik er mee om moet gaan. Ik wil niet geloven dat ik je nooit meer zal zien, dat ik nooit meer met je kan praten of dat je me even beet pakt voor een knuffel, ook zal ik niet meer horen dat je het uit schatert van het lachen. Ik wil je bedanken voor alle momenten die we samen gedeeld hebben. Ik heb het altijd leuk met je gehad. Je bent voor mij altijd een soort van grote zus geweest waar ik ontzettend tegen op keek. Je zag er altijd goed uit, was netjes en geordend, lief voor iedereen en was een luisterend oor voor anderen. Bedankt dat je altijd zo lief voor me was, dat je altijd voor me zorgde als ik bij je was en dat je altijd voor me klaar stond. Ik hoop dat je nu de rust gevonden hebt waar je naar op zoek was. Lieve Rhonda, ik wil dat je weet dat ik je nooit zal vergeten. Je zult altijd een speciaal plaatsje in mijn hart hebben. Ik hou van je. Liefs Kim. Ook heb ik nog een gedicht gevonden wat ik van toepassing vond. Dit gedicht heb ik niet zelf gemaakt, maar wel een beetje bewerkt….
Wanneer het leven lijden wordt
is sterven een oplossing
En nu is alles dan voorbij
Bij mij is slechts het verdriet
Je bent niet meer bij mij,
maar wel voor altijd in mijn hart.
- Woord van Maria
- Woord van Robert:
- Muziek: Denk aan mij (Marco Borsato)
- Muziek: Afscheid (Marco Borsato)
- Muziek: Power of Goodbye (Madonna)
Lieve, lieve Rhonda,
In je kinderjaren kwam je geregeld bij Sjaak en mij logeren. Toen je onze aandacht kreeg en je je veilig voelde, kon je jezelf zijn en kwam je helemaal los. Je was dan oh zo vrolijk, nam initiatieven en wilde laten zien wat je allemaal kon. Je straalde toen geluk uit.
Later toen je wat ouder was, had je vaak diepgaande gesprekken, meestal met Sjaak waarin je je honger naar het hoe en waarom probeerde te stillen. Je vroeg om adviezen en je werd heel vaak razend enthousiast als je nieuwe mogelijkheden zag. Je liet je vaak stimuleren en met een beetje hulp creëerde je zelf nieuwe werelden met nieuwe kansen.
Lieve Rhonda, je voelde goed aan dat je weinig ontwikkelingskansen zou hebben, wanneer je in Zeeuws-Vlaanderen zou blijven. Op eigen kracht ver weg van familie, vrienden en bekenden ging je dus voor jouw kansen. Onder de rook van Rotterdam streek je neer, hier zou je opnieuw beginnen zonder de remmingen uit jou verleden. Wat een lef… Je wist dat dit de enige kans was om je te ontworstelen aan de wereld, waar je zo door beschadigd en getekend was. Bewust van deze kans toonde je zoveel energie, wilskracht en doorzettingsvermogen, dat je de opgelopen achterstand en een mum van tijd wegwerkte.
Lieve Rhonda, je bent zo ongelofelijk ver gekomen, temeer omdat je alle energie steeds uit jezelf moest halen. Gaande weg kreeg je wèl waardering, stimulans en bevestiging van een aantal familieleden, vrienden en bekenden én van de nieuwe vrienden, die je op jou ingeslagen weg had leren kennen. Carrière maken, cursussen volgen, zolang je alles kon opbrengen ging het ongelofelijk goed. Iedereen zag jouw capaciteiten, je gedrevenheid, je energie, je perfectie en al gaande weg leek je los te komen van je verleden. Maar zoveel gedrevenheid eiste op een gegeven moment ook zijn tol.
Om de langdurige liefdesrelatie, die je zo hard nodig had, op te bouwen moest je je aandacht verdelen en tijd nemen om hier mee bezig te zijn. Je wilde ook zóveel in een korte tijd bewerkstelligen dat het onmogelijk was om voor alles de juiste versnelling te vinden en balans daarin aan te brengen. Misschien had je wel teveel behoefte aan liefde en geborgenheid, zodat dit voor jou partner als te bedreigend werd ervaren. Tijdens je gelukkige jaren met o.a. René kwamen onze kinderen Kim en Mart af en toe bij jou logeren. Het contact met Mart en voornamelijk Kim waren warm, intens en goed. Ook Roy heb je later leren kennen. Ons contact nam in omvang af maar hierover later meer.
Het was onvermijdelijk dat je in je carrière ook met tegenslag moest afrekenen. Op die beslissende momenten miste je de persoon naast je, die jou konden helpen, steunen en vertrouwen geven zó ontzettend. Je begon te piekeren en liet daardoor je jeugdherinneringen weer toe, die je tot dan toe had verdrongen. Je ging helaas op zoek naar dingen die jou jarenlang beperkt hadden, in de hoop deze te kunnen verwerken en te overwinnen… Maar de littekens waren zo diep dat je hier alléén niet tegenop kon, In deze gemoedstoestand keerde je meer en meer in jezelf en sloot je juist af voor hulp, in plaats van deze te vragen. De neerwaartse spiraal was ingezet en onomkeerbaar. Lieve Rhonda, je hebt de ongelijke strijd met veel bewondering gevoerd, maar uiteindelijk helaas verloren. Mijn liefde voor Rhonda is altijd gebleven en wanneer ik voor mezelf de balans opmaak, na deze ingrijpende en verdrietige week, kom ik tot een pijnlijke conclusie. Ik kan een tal van redenen opsommen, hoe en waarom, maar dat neemt niet weg dat ik in mijn verantwoordelijkheid en zorg voor Rhonda tekort ben geschoten. Ik pretendeer niet dat ik dit enorme verlies had kunnen voorkomen, maar ik had meer voor Rhonda kunnen doen en betekenen. Gelukkig waren en anderen in je leven, die daar beter in geslaagd zijn dan ik. Met de overige ooms en tantes had je een intensiever contact en sommige van hen zag je zelfs meer als een broer of een zus. Ook opa en oma, waarmee je tot in de laatste week contact bleef houden, waren belangrijke steunpilaren voor jou. Met oma had je nog getelefoneerd om even haar stem te horen, omdat je daar op dat moment zo’n behoefte aan had. Een speciaal woord van dank wil ik richten tot mijn zus Petra, die samen met haar man Robert enorm veel voor Rhonda hebben betekend. Toen zij onderling besloten samen een toekomst op te bouwen, was er altijd plaats voor Rhonda, Zij namen Rhonda in huis en probeerden sturing, begeleiding, hulp, troost en ondersteuning te bieden. Tot en met deze week hebben zij zich op voorbeeldige wijze voor de belangen van Rhonda ingezet en hebben zij steeds de volle verantwoording voor de belangen van Rhonda genomen. Daarnaast wil ik mijn moeder en Louis, de ooms en tantes van Rhonda, Kim, Kevin en alle anderen die Rhonda hebben geholpen en gesteund hartelijk bedanken.
Tenslotte probeer ik troost te vinden in de gedachte dat Rhonda nu, de door haar zo verlangde rust, gevonden heeft en hoop ik da Rhonda, waar ze ook mag zijn, omringd wordt door een zee van helder licht, warmte en genegenheid. Ik hoop dat haar ogen weer mogen stralen en dat haar vrolijke lach de ruimte rondom haar vult. Laten we haar zó herinneren. Rhonda was complex, zorgzaam, attent en zó ontzettend lief. Rhonda ís niet meer, maar in ons hart zal ze voor altijd verder leven.
Hannie
Naïef vroegen haar ogen vragend om geluk
Maar door menig mens bedrogen en nu een verleden verpest en stuk
Kijkend naar de toekomst met tranen in haar ogen
Heel veel in haar leven heeft ze voor gevochten en overwonnen
En toen besefte ze dat ze niet meer verder wilde
Uitgeput, geestelijk en lichamelijk moe
Want ze zag het mooie leven niet
Alleen maar de scherven en het verdriet
Hoe treffend is dit gedicht. Door Rhonda zelf geschreven en op haar uitdrukkelijk verzoek op de rouwkaarten gezet. Zoals trouwens bijna alles vandaag op verzoek van Rhonda zelf is. Ze heeft een hele papierwinkel voor ons achtergelaten met het verzoek aan ons het te regelen. In deze papieren stond niet alleen dit gedicht maar ook waar ze gecremeerd wilde worden, welke kist ze wilde, welke bloemen en welke muziek er gedraaid moest worden. Hoewel dat wel op z’n Rhonda’s was: ze had zoveel muzieknummers opgegeven dat dat in een uur natuurlijk niet te realiseren is. Rhonda had tot in detail geregisseerd hoe deze dag moest zijn; ze had haar kleren klaargelegd samen met de foto’s. Ik probeer hiermee maar aan te geven dat dit niet in een opwelling gebeurd is. Rhonda heeft er echt over nagedacht en hier zelf voor gekozen. Het zou ook hypocriet zijn te zeggen dat het feit dat dit ooit zou kunnen gebeuren als een volslagen verrassing kwam. Ze had het hier natuurlijk al vaker over gehad, maar elke keer kon ze dan toch weer een lichtpuntje vinden waar ze dan weer voor ging. Tot nu…. Het feit dat het een bewuste keuze is maakt het voor ons echter niet minder triest en ook niet minder moeilijk. Je vraag aan ons om alles te regelen was ook geen eenvoudige. Maar we hebben geprobeerd alles zo te organiseren zoals jij het wilde. Ik weet dat dit niet helemaal gelukt is, er zijn hier vandaag ook mensen waarvan we weten dat jij die er eigenlijk niet bij wilde hebben, maar we weten ook dat jij er geen ruzie om had willen maken.
Rhonda voor ons was je een fijne meid. Elke keer als je bij ons kwam was het feest. De kinderen waren dol op je, en jij was dol op hun. Als jij binnenkwam stormden ze naar je toe en vlogen je om de hals. Nog maar pas geleden kwam je helpen op de verjaardag van Eline, je hebt de hele dag met die meiden voor de play station gestaan om sing stars te zingen. Je had plezier voor tien en al die meiden waren gek met je. We hadden je zo graag ook nu weer willen helpen. Het verlies van je werk was een drama voor je. Maar toch, toen je je gelijk haalde in het juridisch steekspel dat volgde, bloeide je weer op. We hebben nog gesproken om weer bij ons te komen wonen zodat je de boel terug op de rails kon krijgen. En het leek er ook op dat je dat ook zag zitten. Tot nu…
Uiteraard beseffen we wat voor een moeilijk leven je gehad hebt. En ook weten we dat je ervoor gevochten hebt om eruit te komen. Je volgde therapie en je stortte je op je werk. Elke keer was er toch nog wel iets om voor te gaan. Tot nu…
Wat wij echt bewonderenswaardig vonden is hoe vergevingsgezind je was. Hoe diep je ook gekwetst werd en teleurgesteld was in mensen, elke keer had je toch ook weer een reden om te vergeven. Tot nu…
Nu was het op.
Je eindigt je afscheidsbrief met de volgende woorden:
Sorry dat ik jullie hier allemaal mee opzadel, maar ik wil echt niet meer verder.
Al heel lang niet meer, maar nu is voor mij echt de limiet bereikt, lager dan dit kan geloof ik niet meer!!!! En ik weet dat jullie het allemaal niet begrijpen, geeft ook niet, zolang ik het maar begrijp, net zo goed dat jullie niet kunnen voelen wat ik voel.
Ik heb vrede met alles en iedereen, geeft allemaal niet, ik hoop dat ik nu eindelijk rust zal vinden.
Lieve Rhonda, ik hoop met jou, dat je nu eindelijk je vrede en rust gevonden hebt.
Rust zacht lieverd.
We nemen een laatste groet langs de baar terwijl de volgende muziek klinkt:
- Als alle lichten zijn gedoofd (Marco Borsato)
Rust zacht lieverd.